1- Oyun: Oyun çocuğu iyileştirir ve cebindeki terapidir. Çocuğun dışa atım mekanizmasıdır. Hissettiği zorlayıcı duyguları oyun yoluyla dile getirip rahatlar. Kastedilen oyun ekranda olan ya da tasarlanmış etkinlikler değil, gerçek hayatta oynayan serbest oyundur. Çocuğum yeterince oynadı mı? Sorusunu sık sık kendinize sorun.

2- Ağlamak: Ağladıktan sonra rahatlayıp uykuya dalan çocukları fark etmişsinizdir. Ağlamak önemli dışa atım mekanizmalarından birisidir çünkü. Sisteme ağır geleni ağlayarak dışarı atar çocuklar. Çocuklar ağladığında duygularını yansıtıp ağlamasına müsaade etmeniz yeterli. Örneğin oyuncağı kırıldığı için ağlayan bir çocuğa “Yahu ne var bunda bu kadar ağlanacak, yenisini alırız.” demek yerine “Oyuncağın kırıldığı için çok üzgünsün, ağlayabilirsin ağlamak rahatlatır.” demeniz iyi olacaktır.

3- Hareket: Yeterince hareket etmeyen çocuğun enerjisi birikir ve içinde sıkışıp gerginliğe, öfkeye ve saldırganlığa neden olabilir. Özellikle öfke, kıskançlık gibi yoğun duyguları çocuklar hareket ederek dışarı atar. Kendinize çocuğum yeteri kadar hareket etti mi? Diye sık sık sorun. Gerektiğinde hızlıca kullanabileceğiniz deve-cüce gibi oyunları aklınızda bulundurun.